Op donderdag 2 oktober 1947 verschijnt de aankondiging van Het geheim van Matsuoka op de voorpagina van De Nieuwe Gids. Het verhaal introduceert de eerste belangrijke personages: Detectief Van Zwam, Nero (M. Schoonbaard) en Jef Pedal. In dit eerste deel van de Matsuoka-trilogie brouwt de Japanner Matsuoka (genoemd naar Yosuke Matsuoka, de Japanse minister van Buitenlandse Zaken tijdens de oorlog) een bier dat persoonsveranderingen teweegbrengt: zo denkt Van Zwam dat hij Karel de Grote is, Jef Pedal dat hij Jan met de Hamer is en gelooft het burgermannetje Schoonpaard (Ook Schoonbaard genoemd) de Romeinse keizer Nero te zijn. Marc Sleen herinnert zich dat een zekere Schoonbaard "een directeur of beheerder" was tijdens de periode van De Nieuwe Gids. Nero zal zijn naam en zijn laurierblaadjes (of is het peterselie?) achter zijn oren voor altijd behouden.

Samen met kleurrijke nevenpersonages zoal Madam Pheip, Tuizentfloot, Jan Spier, Petoetje en Patatje en vooral de meer dan geniale Adhemar, groeide Nero in korte tijd uit tot Vlaanderens populairste dagbladverschijnsel. Marc Sleen tekende nu al meer dan 170 Nero albums. Albums vol humor, fantasie, een flinke brok avontuur en met een kolderieke kijk op de maatschappij met haar grote en kleine kanten. 170 Albums samen goed voor een uniek record van grootste serie in het Guinness Book of records. Marc Sleen is niet alleen actief als tekenaar en schilder. Met zijn safari's en natuurreportages heeft hij een reputatie als Afrika-kenner opgebouwd. Afrika vormt dan ook het decor voor menig Nero avontuur.

Er zijn uiteraard nog andere stripreeksen die de gezegende leeftijd van 50 jaar bereiken, maar zelden zijn ze zo nauw verbonden aan één auteur als Nero. Want op enkele kortstondige assistenties na, heeft Marc Sleen de eerste 45 jaar de strip alleen getekend. In tegenstelling tot al die andere collega's heeft hij dus niet voor de gemakkelijkste oplossing gekozen, namelijk een studio oprichten. En ook nu hij de laatste jaren samenwerkt met Dirk Stallaert, gaat de Nero-spirit niet verloren. Ondanks het toch hoge productietempo heeft hij de reeks weten te behoeden voor de gevaren van een eenheidsworst. Nero is trouwens één van de weinige krantenstrips die je als volwassene nog kan smaken. Het belang van Sleen voor de Vlaamse strip valt moeilijk te onderschatten.

In 2003 houdt Sleen het voor bekeken, en stopt Nero met bestaan. Zilveren tranen wordt het laatste album uit de reeks.