Nero is een complexe figuur, een vat vol tegenstellingen, hij is tegelijk conservatief en progressief, hij heeft zowel goede als slechte eigenschappen, hij is een optimist maar vervalt snel in een cynisch pessimisme. Liefst van al wil hij lekker lui in de zetel liggen met zijn krant, maar dat gaat hem dan toch weer snel vervelen. Nero bruist van typische menselijke eigenschappen. Hij reageert vrij impulsief op onrecht, vooral als het zijn eigen persoontje betreft. Zijn eergevoel is snel gekwetst omdat hij - ondanks zijn dominant karakter,- vooral twijfels heeft over zichzelf, wat meer dan eens uitmondt in een zware vorm van depressie.

De zoon van Nero kan al spreken vanuit de wieg en is uitermate ontwikkeld voor zijn leeftijd. Hij kiest ook zijn eigen naam. Adhemar is een wonderkind dat uitzonderlijk begaafd is (hij heeft verschillende doctorstitels behaald en Nobelprijzen gekregen), maar fysiek niet volwassen wil worden. Terwijl zijn vader vooral een gevoelsmatig, vrij irrationeel mens is, gaat Adhemar puur de rationele kant op. Zijn puur logisch, rationeel en wetenschappelijk vernuft beperken echter zijn gezichtsveld. Zoals Adhemar tot vervelens toe zal opmerken, zijn bepaalde toestanden niet wetenschappelijk verantwoord.

Van Zwam is in de eerste verhalen nog het hoofdpersonage maar later wordt hij er alleen nog maar bijgehaald voor zijn speurderskwaliteiten à la Sherlock Holmes. Met zo'n topspeurder zouden vele mysteries vlug opgelost zijn, vandaar dat Van Zwam later meestal fysiek uitgeschakeld wordt. Zijn verplaatsingen in zijn snelle Porsche zijn legendarisch, maar dankzij "vadertje Staat" moet hij het de laatste tijd stellen met een minder snelle fiets.

Madam Nero is zoals de naam het reeds doet vermoeden, de vrouw van Nero. Van in het begin van het Neroverhaal is Bea - zo is haar voornaam - het type voorbeeld van de vrouw aan de haard. Ze gaat niet werken en zorgt steeds voor man en kind. Naast het huishouden doen is haar favoriete bezigheid het spenderen van geld samen met boezemvriendin Madam Pheip.

Madam Pheip is het type van het bazige manwijf: zij rookt pijp, zij is zelfbewust, zij neemt het initiatief, ... In de jaren vijftig trekt zij veel op met Nero, ondanks ze getrouwd is met Mijnheer Pheip, maar nadien neemt haar belang af en vergezelt ze haar wettelijke echtgenoot steeds meer naar de Franse Rivièra. Samen met Madam Nero zitten roddelen of winkelen is eigenlijk haar favoriete bezigheid.

Mijnheer Pheip is de rijke burgemeester van Moerbeke maar spreekt gebrekkig Nederlands omdat hij eigenlijk Franstalig is. Het doortastend optreden van Madam Pheip maakt grote indruk op hem en hij vraagt haar dan ook ten huwelijk. Madam Pheip zwicht uiteindelijk voor de fortuinlijke man en bezorgt Mijnheer Pheip zijn naam. Meneer Pheip is gierig, ijdel, cholerisch en jaloers. Hij is duidelijk geen positief ingestelde figuur.

Petoetje en Patatje zijn de aangenomen kinderen van het gezin Pheip. Petoetje is afkomstig van een klein eilandje in de Stille Zuidzee. Hij is zeer slim en was voor de geboorte van Adhemar zelfs het slimste personage van allemaal. Petatje is een typisch meisje. Ze is enorm nieuwsgiering en slaat voor het minste in paniek. Deze eigenschappen brengen haar dan ook meermaals in de problemen.

Clo-Clo, de zoon van meneer en madam Pheip, is geen gewone baby. Hoewel hij zeer snel kan praten en lopen en bij zijn geboorte reeds een snor heeft, blijft hij toch in de eerste plaats een kind. Net zoals zijn ouders heeft heeft hij een aantal menselijke ondeugden (ijdel, een beetje dom), maar wegens zijn jonge leeftijd worden ze graag vergeven. Clo-Clo is een kind met sterke driften dat zich niet geremd voelt door maatschappelijke regels. Hij kan zich als kind immers veel veroorloven.

Jan Spier is de laatste afstammeling van Jan Breydel. Hij is de struise uitbater van een typisch Belgisch frietkot, en heeft hiermee bergen geld verdient. Nero mag er steeds gratis eten en de "Spier"kracht van Jan zal geregeld een doorslaggevend argument zijn om conflicten op te lossen.

Oscar Abraham Thuizentfloot is een klein ventje met een lange spitse baard, grote zeerovershoed en dito -sabel. Hij is knettergek en denk de overwinnaar van de slag om Traffalgar te zijn. Hij doet geregeld waanzinnige uitspraken en zwaait graag in het rond met zijn sabel. Hij kan geen zin zeggen zonder zijn stopwoordje "aha" te gebruiken en is smoorverliefd op Madam Pheip.