187. De Kubuskakkers

Het is een winter en berekoud in Tollenbeek. Wanneer er een venster uit de muur wordt gerukt daalt de temperatuur in huis drastisch en dus moet Urbanus iets uitvinden om de kamer te verwarmen. Omdat het net nieuwjaar is geworden krijgt hij het geweldige idee om wat vuurwerk in het open vuur te smijten om het zo wat warmer te maken. De gevolgen laten niet op zich wachten. Er volgt een geweldige explosie waardoor hun huis met de grond gelijk wordt gemaakt. De familie staat in deze barre koude op straat.

Iedereen dreigt dood te vriezen maar Amedee heeft een oplossing. Hij heeft enkele wombats besteld en deze dieren zijn de enige ter wereld die vierkante uitwerpselen produceren. Met deze uitwerpselen kunnen ze dan nieuwe muren maken en hun huis terug opbouwen. Omdat de dieren ook holen in de grond graven kunnen ze zolang als het huis niet af is hun onderkomen vinden onder de grond. Na enkele maanden keert de warmte terug in het land maar is ook hun huis volledig terug opgeleverd. De prestaties van de wombats komen ook aan de oren van de andere dorpsbewoners en al snel krijgt de familie opdrachten om andere bouwwerken uit te voeren. Urbanus moet enkel ervoor zorgen dat de beestjes genoeg te eten krijgen.

De wombats eten zo veel dat Urbanus dringend aan geld moet raken. Hij wordt kunstschilder en omdat hij met de vrieskou een oor is verloren verkopen zijn werken als zoete broodjes. Maar dan is er een ongeval met een bouwwerk waardoor niemand nog beroep doet op de diensten van Cesar en de wombats. De schilderijen verkopen niet meer en nu ook de bouwinkomsten wegvallen dreigt er wederom armoede in het gezin. Gelukkig ziet tekenaar Willy Linthout nog iets in de werken van Urbanus en probeert nog wat geld te verdienen. Het zal Urbanus wel zijn andere oor kosten.

Al snel doet het gerucht de ronde dat de lichaamsdelen van Urbanus veel geld opbrengen en het duurt niet lang of iedereen staat Urbanus naar het leven op zoek naar een of ander lichaamsdeel. Urbanus kan eerst nog iedereen van zijn lijf houden maar na een tijdje is de overmacht te groot en wordt hij in stukjes gehakt. Gelukkig is er nog de tekenaar die rechtstreeks kan ingrijpen in het verhaal en hij kan alle stukjes Urbanus terug naar zijn ouders brengen. Zij moeten de stukjes enkel nog maar aan elkaar naaien. Naarmate de tijd verstrijkt heeft Linthout door dat de stukken Urbanus door zijn ouders voor grof geld werden verkocht. Enkel zijn hoofd hebben ze nog. Amedee heeft het zelfs aangesloten op een apparaat dat hij heeft gemaakt en gebaseerd werd op het spijsverteringsysteem van de wombats. Als je Urbanus te eten geeft produceert hij een afgewerkt product. Dat brengt Linthout op ideeën. Hij voert Urbanus wat papier, inkt en oude moppen en als resultaat maakt Urbanus er een absurt stripverhaal van. Het nieuwe verhaal is daarmee een feit, al moeten we hier nog wat op wachten.